Evet 10 gün oldu... İki cocuk annesi olalı tam on gün oldu. Çok merak ediyordum acaba nasıl olacak diye , şu anda yeni gelen arkadaş hala kendini anne karnında sandığından olacak uyku döneminde olduğundan o uyuduğu andan itibaren ben bütün enerjimi ablasına ayırmakla meşgulüm . Onun içinde yaşadığı çelişki annesini başka biriyle paylaşma düşüncesinden onu alabildiğince uzaklaştırmak için yoğun bir çaba sarfediyorum. Ama ne zaman ki ufaklığı emzirme için kucağıma aldığımda ters bakışlarını yakalıyorum. Bu terslik bazen de dile dökülüyor " anneeeee yine mi karnı açıktı bebeğin , hadi oyun oynayalım. " Bazen sırf bozulmasın diye ufaklık ağlasa da alamıyorum kucağıma önce kızımın kendini iyi hissetmesi diyorum . Sonra iyi ama diğerinin günahı ne o da aç ve bana muhtaç , bu ne yaman çelişkidir ikisini birden mutlu edebilmek bir anne için ne kadar mümkündür ?
Aslında ablayı kardeşi için oldukça iyi hazırlamıştık . Onun için bir oyuncak geliyordu , üstünü giydirebileceği , altını değiştirirken yardım edeceği bir oyuncak. Ama tabi oyuncak dönemi sadece bir kaç gün sürdü . Gerçekler ile yüzleşince bunun bir oyun değil de üzerine kuma gelen bir kadın misali bozulan biri olup çıkıverdi. Böyle düşününce bozulmasının gayet normal bir davranış olduğunu idrak edip buna fazla bir tepki vermemizin yersiz olacağı kanısına vardım. Bu yaşanılası bir süreç ve bu süreçte onun yanında olarak minimumda atlatması için elimizden geleni yapmaktan başka çaremiz yok galiba .
Tabi bu arada ufaklık da kendi kendine büyümeyecek , onun içinde ayrı bir çaba harcayacağız . Demek ki neymiş iki çocuk annesi olmak için öncelikle çaba harcamak yükleminin anlamını iyice öğrenip bunu hayata geçirebilmek gerekiyormuş ...
